maandag 22 november 2010

bells wil be ringing

vanmorgen grote stress. Er zat een roodborstje in de kas (je ik had de deuren open staan)
en op zich was/is dat niet een probleem, het vogeltje kan er zo uitvliegen...maar er zat een dikke zwarte kat zich in trance op dat mooie vogeltje vergapen
Als je hem nu ziet liggen (ja ik kon moeilijk vanmorgen een foto maken, anders was het roodborstje nu verleden tijd geweest) zou je de kleine rover niet herkennen.
Daarna  begon het feest.Ik had namelijk een poosje terug een paar halsbandjes met een belletje gekocht. potsierlijke dingen maar daar gaat het niet om, het was een leuk prijsje en als ze hun werk maar doen...
maar onze poezebeesten waren niet van dit bellengeweld gediend.schuddend met hun kopjes draafden ze door de kamer (hierdoor bellden de bellen nog meer dan waneer ze rustig zouden lopen) het viel niet mee om het lachen in te houden, dus DH en ik hebben dat ook maar niet gedaan en hartelijk zitten lachen om dit malle gezicht.
Nu zijn ze er toch al wel aan gewend. We hopen dat er nu meer vogels een overlevings kans zullen hebben.
Want het is niet de bedoeling dat ik ze aan de ene kant zit te voeren en de poezebeesten ze aan de andere kant uit de lucht plukken.

4 opmerkingen:

  1. Ik fyn it mar eng, katten mei in hâlsbân, ik bin altyd bang dat se d'r efter hingjen bliuwe...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Mooie grap met die belletjes, ik hoop dat de vogeltjes nu veilig zijn!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Het lijkt zo een lieverd, die van mij willen ook geen bel.
    Springen als gekken door de tuin.
    Zou ik dan niet streng genoeg voor hun zijn?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Donderstenen zijn het! O zo lief en schattig als ze slapemn, maar ware roofdieren in de tuin. Goed dat je ze belletjes hebt omgedaan. (Nog toepasselijk ook met de Kerst in aantocht toch?)

    BeantwoordenVerwijderen